بازگشت

انتخاب نام فاطمه




شيخ صدوق (ره) در علل الشرايع از امام باقر (ع) روايت كرده كه فرمود: چون فاطمه (ع) متولد شد خداي عزوجل به يكي از فرشتگان وحي فرمود به زمين برود و اين نام را بر زبان پيغمبر بگذارد و رسول خدا (ص) بدين ترتيب نام فاطمه را براي نوزاد جديد انتخاب فرمود.

و در چند حديث ديگر از رسول خدا (ص) روايت كرده كه به فاطمه فرمود: مي داني براي چه «فاطمه» ناميده شده اي؟ علي (ع) عرض كرد: اي رسول خدا سببش چيست؟ فرمود: براي آنكه او و شيعيانش از آتش دوزخ بازداشته شده اند. [1] .

و در روايتي كه در امالي و خصال از يونس بن ظبيان از امام صادق (ع) روايت مي كند آن حضرت فرمود: فاطمه در پيشگاه خداي عزوجل نه نام دارد: فاطمه، صديقه، مباركه، طاهره، زكيه، راضيه، مرضيه، محدثه و زهرا. سپس فرمود: هيچ مي داني تفسير و معناي «فاطمه» چيست؟ گويد: عرض كردم: بفرماييد اي آقاي من!


فرمود: بازگرفته شده از شر و بدي، آن گاه فرمود: اگر اميرالمومنين (ع) با وي ازدواج نمي كرد براي فاطمه «كفو» و همسري تا روز قيامت در روي زمين نبود.

و در حديث ديگري است كه امام صادق (ع) فرمود: اينكه او را فاطمه ناميدند به خاطر آن بود كه از زنان زمام خود جدا بود به واسطه ي فضيلت و دين و حسب.

در اينجا بد نيست مقداري هم درباره ي اسامي و القاب و كنيه هاي ديگر حضرت زهرا بحث شود تا ناچار نشويم اين بحث را به آينده موكول داريم.


پاورقي

[1] براي توضيح اين حديث بايد دانست که «فاطمه» از لغت «فطم» گرفته شده و به معناي جدا شدن و قطع چيزي را از ديگري گويند: «فطم المرضع الرضيع» يعني مادر بچه اش را از شير بازداشت و جدا کرد، و اين معني را در باب نام فاطمه خطيب بغدادي در تاريخ خود (ج 12، ص 331) و ابن حجر در صواعق (ص 36) و در کتاب کنزل العمال (ج 6، ص 219) و ديگران از علماي اهل سنت در بيش از چهل حديث از ابن عباس و سلمان و جابر و ابوهريره از رسول خدا (ص) به طريقهايي نقل کرده اند.