بازگشت

عشق به خداوند




ايمان به مبدأ هستي تنها تكيه گاهي است كه هيچ طوفاني توان


متزلزل ساختن دست آويختگان به آن را نخواهد داشت. مؤمنين را نه سختيها از پاي درخواهد آورد نه وسعتها او را از حق منحرف خواهد كرد. امام علي (ع) علت بادگرايشي (همج رعاع) را در اين خلاصه مي كند كه «لم يلجئوا الي ركن وثيق» [1] : آنان به استوانه محكم دست نيافته اند.

ايمان اگر به عشق تبديل گردد، ايستايي پهلوانانه به حركت قهرمانانه مبدل مي شود، گذر از ايمان به عشق، عبور از درياي نيل سختيهاست، شكافتن سينه طوفانهاست، و سرانجام از كارزار بر نتافتن و به پيش تاختن در پي دارد. حتي عبادت كه اوج تجلي بندگي است چهره اي ديگر به خود مي گيرد، بنده ي خائف درگاه عبوديت كه خود داراي مقامي بزرگ است به آزاده اي عاشق تبديل مي گردد. [2] .

و فاطمه (س) اينگونه بود و همين بود كه فاطمه (س) را در تمام صحنه ها مجاهدي نستوه مي يابي. روزي پيامبر اسلام از دخترش پرسيد: چه حاجتي داري؟ هم اينك فرشته ي وحي در كنارم نشسته و پيام آورده كه خواسته تو محقق است. فاطمه (س) گفت: «شغلني عن مسئلته لذه خدمته، لا حاجه لي غير النظر الي وجهه الكريم.»

لذت خدمتش مانع درخواستش شده تنها خواهشم رخ نمودن يار است. [3] .



پاورقي

[1] نهج البلاغه، قصار الحکم 147

[2] برگرفته از اين روايت: ان قوما عبدوالله سبحانه رغبه فتلک عباده التجار و قوما عبدوه رهبه فتلک عباده العبيد و قوما عبده شکرا فتلک عباده الاحرار. غرر الحکم 3604.

[3] نهج الحياة ص 99 با مختصر تغيير در ترجمه.