بازگشت

دوستي شكوفه نبوت




كفار مكه تمام انديشه و قدرت خويش را به كار بردند تا انقلاب محمد را در نهال بخشكانند. يثربيان قبل از مهاجرت پيامبر «ص» پيمان وفاداري خويش را امضاء كرده بودند، سرانجام پيامبر «ص» و عده اي از مسلمانان مكه را ترك كردند و به مدينه مهاجرت نمودند. از اين به بعد طرفداران پيامبر «ص» به دو گروه قومي تقسيم شدند، مكيان گروه مهاجر، مدنيان گروه انصار. گهگاه اختلافاتي قشري بين اين دو گروه بروز مي كرد.

روزي انصار زمزمه اي را آغاز كردند، گفتند: ما چنين و چنان كرديم، (پيامبر را ياري داديم و به مكيان پناه و...) و اينگونه بر اعمالشان فخر فروختند.

ابن عباس مكي نيز در پاسخشان ادعاي برتري نمود، موضوع به گوش پيامبر «ص» رسيد، به انجمنشان درآمد و فرمود: آي انصار! مگر شما بي مقدار نبوديد و خداوند بوسيله من به شما عزت داد؟ گفتند: آري اي رسول خدا!


فرمود: آيا گمراه نبوديد و خداوند به وسيله من شما را هدايت كرد؟ گفتند: آري اي رسول خدا!

فرمود: آيا پاسخ مرا نمي دهيد؟ گفتند: چه بگوييم اي رسول خدا! فرمود: آيا در پاسخ نمي گوييد خويشانت تو را راندند، ما پناهت داديم؟ تكذيبت كردند ما تصديقت نموديم؟ تضعيفت كردند ما ياريت كرديم؟ آنقدر پيامبر (ص) سؤال كرد تا انصار در مقابل به زانو درآمدند! و گفتند: در مقابل زحماتت اموال و ثروتمان براي خدا و رسولش باشد.

ناگهان فرشته وحي پاسخ آورد كه: «قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده في القربي و من يقترف حسنه نزد له فيها حسنا ان الله غفور شكور.» [1] بگو اي محمد! مزدي بر رسالت نمي خواهم جز اينكه نسبت به نزديكانم دوستي نماييد، هر كس دوستي آل پيامبر را پاس دارد بر نيكويي اش بيفزاييم. همانا خداوند بسيار آمرزنده و شاكر است.

آنگاه پيامبر افزود: هر كس بر محبت آل محمد بميرد شهيد است. هركس با محبت آل محمد بميرد آمرزيده است. هر كس با محبت آل محمد بميرد تائب است. هر كس بر محبت آل محمد بميرد ايمانش كامل است. هر كس با محبت آل محمد بميرد فرشته مرگ او را به بهشت بشارت دهد، هر كس با محبت آل محمد بميرد مانند عروسان


عروسان با تشريفات او را به بهشت مي برند. هر كس با محبت آل محمد بميرد دو درب از قبرش به سوي بهشت گشوده مي شود، هر كس با محبت آل محمد بميرد قبرش زيارتگاه فرشتگان خواهد شد. هر كس با محبت آل محمد بميرد در روز قيامت در پيشانيش نوشته شده است: نااميد از رحمت حق. هر كس با دشمني آل محمد بميرد كافر از دنيا رفته. هر كس با دشمني آل محمد بميرد عطر بهشت هرگز نبويد. [2] .

و چون آيه نازل شد مسلمانان پرسيدند: اي رسول خدا! نزديكان شما كه دوستيشان بر ما واجب است كيانند؟ فرمود: علي و فاطمه و دو پسرش. [3] .

پيامبر (ص) براي اينكه آيندگان دست به تأويل نزنند فرمود: خداوند انبياء را از نهالهاي مختلف آفريد ولي من و علي را از يك شجره خلق كرد كه من ساقه آن و علي شاخه ي آن و فاطمه شكوفه بارور آن و حسن و حسين ميوه آن و پيروان ما برگهاي آنند. هر كس به شاخه اي از آن چنگ آويزد ره يافته و هر كس دور شود گمراه شده، اگر بنده اي هزار سال بين صفا و مروه عبادت كند و سپس هزار سال ديگر عبادت كند و باز هزار سال عبادت كند كه چون مشك كهنه گردد، اما محبت ما را درك نكند، خداوند او را با سر در آتش افكند. آنگاه


پيامبر (ص) اين آيه را تلاوت كرد: «قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده في القربي» [4] .

قرآن بارها از قول انبياء و خود پيامبر نقل كرده بود كه براي زحمات رسالت هيچ مزد و پاداشي نمي خواهند. و اينك كه پيامبر بر رسالت خويش محبت ذوي القربي را به عنوان مزد طلب مي كند، عده اي كوته نظر تعجب مي كردند، فرشته وحي دگر بار پيام آورد: «قل ما سئلتكم من اجر فهو لكم ان اجري الا علي الله» [5] : اي پيامبر! بگو مزدي را كه از شما خواستم بسود شماست و پاداش من بر خداست.


پاورقي

[1] شورا، 23

[2] تفسير الکشاف ج 4 ص 220 تا 221، تفسير طبري ج 25 ص 16.

[3] تفسير الکشاف ج 4 ص 219، تفسير الکبير (فخر رازي) ج 27 ص 166 والدر المنثور ج 7 ص 348.

[4] مجمع البيان ج 9 ص 43 بنقل از شواهد التنزيل.

[5] سبأ 34