بازگشت

آيين همسري




بي شك زنان در زندگي خانوادگي نقش محوري و تعيين كننده دارند، اگر مدعي باشيم كه در جوامعي كه هنوز كانون خانواده به حيات گرمي مي بخشد، زن نقش اول را ايفا مي كند، گزافه نگفته ايم، و اگر بگوييم زن سالاري جزء لاينفك زندگي خانوادگي است، بي راهه نرفته ايم. زيرا اوست كه روابط را تعيين مي كند اوست كه خانواده را رهبري مي كند، شكيبايي اوست كه به مرد در مشكلات تحمل مي دهد و اگر او فشاري بياورد، مرد زبون تن به هر ذلتي خواهد داد. گرچه مرد قيافه رياست مي گيرد اما با دقتي همين قيافه هم با سياست زن است.

آه اگر روزي همه زنان فرشته مي شدند، چه بهشت بريني در زمين خلق مي شد. اگر روزي زنان به آنچه داشتند قانع مي شدند، مردان چه عظمتي كسب مي كردند. اگر روزي توقعات آنان كم مي شد چه كانونهاي سردي كه باز عشق، گرمي بخش آن مي شد.

روزي علي (ع) وارد خانه شد گفت: فاطمه! چيزي براي خوردن داري؟ گفت: به خدايي كه پدرم را به پيامبري برگزيد، هيچ چيز براي


خوردن نيست، اگر چيزي هم بود تو را بر خود و بچه ها مقدم مي داشتم، علي (ع) گفت: فاطمه! چرا مرا خبر نمي كني تا برايتان چيزي تهيه كنم؟

فاطمه (س) گفت: «اني استحي من الله ان اُكلفك ما لا تقدر عليه: من از پيشگاه خداوند خجالت مي كشم كه تو را به كاري كه توان آن را نداري وادار كنم.» [1] .


پاورقي

[1] ذخائر العقبي ص 45، ينابيع الموده ج 2 ص 24، کشف الغمه ج 1 ص 469.