بتول به معناي منقطع و جداي از ديگران است، و ابن اثير دانشمند و لغوي معروف


در كتاب نهايه گويد: زني را بتول گويند كه از مردان جدا باشد و شهوتي در مردان نداشته باشد و به همين جهت مريم مادر مسيح (ع) را بتول ناميدند، و فاطمه را بتول ناميدند به خاطر آن كه از زنان زمان خويش از نظر فضيلت و دين و حسب جدا بود، و قول ديگر آن است كه او را بدان جهت بتول گفتند كه از دنيا منقطع گشته و به خداي تعالي روي آورده بود [1] .

و نظير اين گفتار را فيروزآبادي نيز در قاموس اللغه ذكر كرده.

و در حديثي كه صدوق (ره) در كتاب علل و معاني الاخبار روايت كرده از رسول خدا (ص) سوال شد معناي بتول چيست كه شما مريم و فاطمه را بتول مي خوانيد؟ فرمود: بتول آن زني است كه خون حيض نبيند. و در حديث ديگري است كه حضرت دنبال اين گفتار به عايشه فرمود:

فاطمه مانند ساير زنان نيست و اين حالتي كه شما بدان دچار مي شويد وي دچار نمي شود [2] .