گلزار وحي


بيمارت اي علي جان جز نيمه جان ندارد

ميلي به زنده ماندن در اين جهان ندارد

غم چون نسيم پاييز برگ و بر مرا ريخت

اين لاله بهاران غير از خزان ندارد

بگذار تا بميرد، زين باغ پر بگيرد

مرغي كه حق ماندن در آشيان ندارد

خواهم كه اشك غربت از چهره ات بگيرم

شرمنده ام كه ديگر دستم توان ندارد

بگذار كس نداند در پشت در چه بگذشت

من لب نمي گشايم محسن زبان ندارد

هر كس سراغم آمد با او بگو كه زهرا

قدرش عيان نگرديد قبرش نشان ندارد

شهري كه در امانند حتي يهود در آن

در بين خانه خود زهرا امان ندارد

اي ناله ها برائيد اي لاله ها بريزيد

گلزار وحي ديگر سرو روان ندارد

روز جزا مسلم گيريم دست (ميثم)

زيرا پناه غير از ما خاندان ندارد