قامت خميده


مرو مرو مرو مادر مادر مادر«

اي مادر جوونم از غصه ها چه ديدي

از بس بلا كشيدي ديگه شدي زمين گير

كنار بستر تو شب تا سحر مي شينم

يه عالمه گل زخم روي تنت مي بينم

راه رفتنت تو خونه قلب منو سوزونده

تو زانوهاي خستت هيچ قوتي نمونده

»مرو مرو مرو مادر مادر مادر«

تا بارون غمت چشمات مادر شده تار

خون تو و محسن مونده رو ديوار

موهاي دختر تو چند روزه شونه مي خواد

ولي بازوت شكسته ديگه بالا نمي آد

عجّل وفاتيِ تو جون منو مي گيره

دردت دوا نداره زينب برات بميره

هيچكسي مثل زينب اين جور تو رو نديده

زدي به خونه جارو با قامت خميده

»مرو مرو مرو مادر مادر مادر