اميد عطا


هر كه در ماند ز هر جا، رو به زهرا مي كند

در ديار شيعيان او كار مولا مي كند

اين چه سري هست تا دل مي كند ياد علي

فاطمه مي آيد و در سينه مأوا مي كند

مي كند عرش خدا داغش دل بشكسته را

گنج مهرش در دل ويرانه غوغا مي كند

گر ز روي صدق رو آرند بر درگاه او

درد بي درمان عالم را مداوا مي كند

هر گنهكاري كه گم شد در نمكزار غمش

آبروي رفته را با گريه پيدا مي كند

آنچه بر ما مي رسد از فيض عالم فاطمه است

مي كند امروز هم كاري كه فردا مي كند

هر كه دل بندد به اميد عطاي حضرتش

لطف زهرايش گره از كارها وا مي كند

قطره ي اشكي كه مي ريزيم بهر فاطمه

بهر خاموشي آتش كار دريا مي كند

گر چه از اعمال ما مهدي دلش آزرده است

گريه ي بر فاطمه او را تسلي مي كند

«رستگار» است آنكه اندر مكتب عشق علي

عمر خود را صرف مشق نام زهرا مي كند

شاعر
رستگار