بازگشت

داستان هجرت


مي دانيم رسول اکرم عليه السلام در جريان هجرت و پيش از حرکت و خروج از مکه،

اميرالمؤ منين علي عليه السلام را ماءمور کرد تا در بستر او بخوابد و به سفارشهايش عمل نمايد و به همراه زناني که باقي مانده بودند به آن جناب ملحق شوند. زناني که در هجرت علي عليه السلام از مدينه به مکه همراه او بودند عبارت از: حضرت فاطمه عليه السلام فاطمه بنت اسد، فاطمه دختر حمزه و فاطمه دختر زبير بن عبدالمطلب. حضرت علي عليه السلام در راه هجرت به مدينه وقتي به منطقه اي به نام ضجنان رسيد، با هشت نفر از شجاعان قريش که آنها را تعقيب مي کردند و برخورد نمود، به آنها حمله ور شد و متفرقشان کرد. در برخي از کتب سيره آمده است که حويرث بن نقيد بن عبد قصي، يکي از سوار کاراني بود که قريش او را به تعقيب حضرت علي عليه السلام و همراهانش ‍ فرستاده بود، وي بر شتري که حضرت زهرا عليها السلام و يکي از بانوان ديگر به نام فاطمه بر آن سوار بودند، حمله کرده و حضرت زهرا عليها السلام را بر زمين انداخت، حضرت که بر اثر صدمات روحي وارد شده پيش از هجرت، به ويژه پس از رحلت مادر بزرگوارش بسيار ضعيف گشته بود، از اين ضربه صدمه ديد. حضرت علي عليه السلام و همراهان او، يک شبانه روز در ضجنان ماندند که در اين توقف عده اي ديگر از مسلمانان ازجمله ام ايمن کنيز حضرت رسول عليه السلام به آنها ملحق شدند. در آن شب، در پيشگاه پروردگار نماز به جاي آورده و تا صبح مشغول راز و نياز و ذکر و دعا با خلق کردگار شده و پس از برپايي نماز صبح به جماعت، حرکت خود را آغاز نمودند. اين گروه از مهاجرين، منزل همين مراسم عبادت و راز و نياز و نماز جماعت را انجام مي دادند تا اينکه وارد مدينه شدند. پيش از رسيدن آنان به مدينه آيه: الذين يذکرون الله قياما و قعودا و علي جنوبها و يتفکرون في خلق السوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا غذاب النار... فاستجاب لهم ربهم اني لا اضيع مل عامل منکم من ذکر او انثي [1] .

در شاءن آنان نازل شد که مراد از مرد در آيه شريفه حضرت علي عليه السلام وزن حضرت فاطمه عليها السلام مي باشد [2] .


پاورقي

[1] کساني که در حالي ايستاده و نشستهه و خوابيده به ياد خدا هستند و در آفرينش آسمانها و زمين تفکر مي کنند (مي گويند) پرودگارا، اينها را بيهوده نيافريده اي، پرودار! پاک و منزه هستي، ما رااز عذاب دوزخ نگه دار!... پس پرودگارشان دعايشان را مستحبان کرده فرمود: من عمل هيچ کس از شما را - چه مرد باشد و چه زن - تضييع نکرده بي فايده نمي گذارم آل عمران / 195-191.

[2] فاطمه زهراء شادماني دل پيامبر عليه السلام ص 604-602.