بازگشت

غنچه مي پرورد


انس بن مالک: بلال در نماز صبح تاخير کرد و از آن باز ماند.پيامبر (ص) به او فرمود:

ما حبسک؟

فقال: مررت بفاطمة [ع] و هي تطحن و الصبي يبکي، فقلت لها:ان شئت کفيتک الرحي و کفيتني الصبي، و ان شئت کفيتک الصبي و کفيتني الرحي.

فقالت: «انا ارفق بابني منک ». فذاک حبسني.

قال: فرحمتها رحمک الله؛ [1] .

چه چيز مانع آمدنت شد؟

عرض کرد: به فاطمه (ع) برخوردم که در حال دستاس کردن بود وپسربچه اش گريه مي کرد. به او گفتم: اگر بخواهي من به جاي شماعهده دار دستاس کردن مي شوم و شما عهده دار بچه، و اگر هم بخواهي من بچه را نگه مي دارم و شما دستاس کن.

فاطمه فرمود: «من از تو به پسرم مهربانتر و مناسبترم ». اين کار، مرااز نماز اول وقت باز داشت.

پيامبر (ص) فرمود: پس تو به فاطمه (ع) مهرباني کردي، خداوند تو رارحمت کند.

حضرت زهرا (س) همه سعي خويش را در فراهم نمودن محيط طاعت و بندگي خود، شوهر و فرزندانش، به کار مي بندد و در تقسيم کاري که پيامبر (ص) براي آن دو بزرگوار کرده و کارهاي داخل خانه را به او، وکارهاي بيرون را به علي (ع) واگذار کرده بود، به خوبي در انجام دادن آن تلاش مي کرد و آن را مغاير مقام معنوي و علمي و موقعيت اجتماعي خودنمي دانست؛ بلکه آن را يکي از زمينه هاي تحقق رضايت حق تعالي مي شمرد و تاول زدن دستهاي مبارکش نيز، مانعي براي تلاش داخل خانه نبود. او به بچه داري و تربيت فرزندانش عشق مي ورزيد. لذا حتي براي چندلحظه نيز راضي به ترک آن نيست و در آن چند لحظه نيز، کار آسياب کردن را به بلال وا مي گذارد و خود به آرام کردن فرزند و رسيدگي به اومي پردازد.


پاورقي

[1] مسند احمد، ج 3، ص 150.