بازگشت

تسبيح خداوند قبل از خلقت آدم


ابوسعيد خدري گويد: در خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله نشسته بوديم، مردي از راه رسيد و از حضرت درخواست کرد که درباره بيان خداوند که فرموده است: استکبرت ام کنت من العالين، توضيح دهد که اينان چه کساني هستند که از ملائکه مقربين برتر و والاترند؟

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: منظور از آنان من، علي، فاطمه، حسن و حسين مي باشيم که در سرادق عرش بوديم و دو هزار سال پيش از آن که خداوند آدم عليه السلام را بيافريند، خداوند را تسبيح مي کرديم و ملائکه با تسبيح ما تسبيح مي کردند، هنگامي که خداوند آدم را آفريد به ملائکه دستور فرمود که بر او سجده کنند، و مامور به سجده نشده بودند مگر به خاطر وجود ما. به جز ابليس، همه فرشتگان سجده کردند. خداوند متعال به او فرمود: اي ابليس! چه چيز تو را بازداشت از اين که بر آن چه که من با دست قدرت خود آفريده ام، سجده کني؟ آيا استکبار ورزيدي يا از موجودات عالي و برتر بودي؟

يعني از اين پنج تني که اسامي آنان در سرادق عرش نوشته شده بود. پس ما هستيم آن باب خدايي که از آن در وارد مي شوند و هدايت يافتگان به وسيله ما هدايت مي گردند. هر کس ما را دوست داشته باشد خداوند او را دوست داشته به بهشت خود واردش مي سازد و هرکس با ما دشمني کند خداوند او را دشمن داشته به آتش داخلش مي کند. و دوست ندارد ما را مگر کسي که از دامان پاک و پاکيزه زاده شده باشد.