بازگشت

عبادت و زهد فاطمه




در عبادت و زهد و وارستگي، کسي همتاي صدّيقه ي طاهره (سلام الله عليها) نبود. او هر شب جمعه، در محرابش، به نماز و مناجات مي ايستاد؛ و تا طليعه ي فجر، در رکوع و سجود بود. از کثرت عبادت، پاهاي حضرتش متوّرم مي گشت.

حسن بصري گويد: «زني در اين امّت، از فاطمه عليهاالسلام عابدتر نبود، او به حدي نماز مي خواند که پاهايش ورم مي نمود.» [1] .

پدر بزرگوارش حضرت خاتم المرسلين (صلي الله عليه و آله) به فرمود: براي زن چه چيزي نيکوست؟ فرمود: «اينکه او مردان را نبيند و مردان هم او را نبينند». پيامبر او را به سينه چسبانيد، و فرمود: «حقا که دختر پيامبري!» [2] .

شيخ ابوعلي فتال نيشابوري در«روضه الواعظين»، از امام حسن مجتبي


(عليه السلام) نقل مي کند که فرمود: «مادرم را، در شب جمعه مي ديدم، که در محراب خود، به عبادت مي ايستاد. پس او، آن قدر رکوع و سجود مي نمود، تا سپيده دم آشکار مي شد مي شنيدم که براي مردان و زنان مؤمن دعا مي کرد، و نامهاي آنان را بر زبان مي آورد. آنان را بسيار دعا مي گفت، و براي خودش چيزي دعا نمي نمود. گفتم: مادر چرا همانگونه که براي ديگران دعا مي کني، براي خود دست به دعا برنمي داري؟ فرمود: پسرم، اول همسايه سپس اهل خانه.»

شيخ صدوق نيز در «علل الشرايع» گويد: «فاطمه (عليهاالسلام) براي مردان و زنان مؤمن دعا مي کرد، و براي خود دعا نمي نمود. گفتند: چرا براي خويش از خدا چيزي نمي خواهي؟ فرمود: اول همسايه سپس اهل خانه.»

ابوعلي فتال نيشابوري، در «روضه الواعظين» [3] ، از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) روايت مي نمايد که رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمود: «فاطمه، سرور تمامي زنان، از ابتداي خلقت تا آخر است. چون او در محراب به عبادت ايستد، هفتاد هزار فرشته ي مقرّب خدا بر او سلام مي کنند. آنان او را همانند مريم ندا مي کنند که: اي فاطمه، خدا تو را از ميان زنان عالم برگزيد و پاک ساخت. (سپس رو به علي عليه السلام نمود و فرمود): اي علي، بدرستي که فاطمه پاره ي تن، و نور چشم، و ميوه ي دل من است. هر چه او را به درد آورد، مرا دردمند ساخته؛ و هر چه او را شاد سازد، مرا شاد ساخته است؛ و او، اولين کسي است از خانواده ام که به من ملحق مي شود؛ پس بعد از من به او نيکي نما.» [4] .



پاورقي

[1] ملحقات احقاق الحق، ج 10، ص 261، به نقل از ربيع الابرار زمخشري.

[2] دراينجا ترجمه به مضمون شده است. اصل روايت اين است که پيامبر- صلي الله عليه و آله- فرمود: «ذريه بعضها من بعض»؛ و اين بخشي از کلام الهي در وصف انبياي سلف- علي نبينا و آله و عليهم السلام- است، که خدايشان برگزيده است. (آيه 34 سوره ي آل عمران).

[3] روضه الواعظين ج 1 ص 150- 149.

[4] در مورد مکارم اخلاق حضرتش مراجعه شود به:

1- بحارالانوار، ج 43، ص 92- 81.

2- عوالم العلوم، ج 11، ص 134- 126.