بازگشت

وصيت فاطمه




در تاريخ صحيح آمده است که مخيرق يهودي از احبار يهود بني نضير بود و به دين اسلام مشرف گرديد، نبي گرامي اسلام- صلّي اللَّه عليه و آله- درباره ي او فرمودند:مخيرق، سابق و برترين يهود، و سلمان، برترين فارسي و بلال برترين حبشه است. مخيرق در جنگ احد شهيد شد [1] . او هفت بوستان و باغش را براي پيامبر


- صلّي اللَّه عليه و آله- وصيت کرد که عبارت بودند از: دلال، برقه، صافيه، مشيب، مشربه ام ابراهيم، اعواف و حسني [2] .

پيامبر- صلّي اللَّه عليه و آله- در سال هفتم هجري آنها را وقف فرمود. و در حديث کعب آمده است که: پيامبر آنها را بيست و دو ماه بعد از هجرت وقف کرد و مخصوص فاطمه- سلام اللَّه عليها- قرار داد، پيامبر برخي از درآمد آنها را براي نياز خويش و پذيرائي از ميهمانش صرف مي نمودند.

صديقه ي طاهره- سلام اللَّه عليها- هنگام وفات، آن باغها و تمام درآمد آنها را به اميرالمؤمنين- عليه السلام- بخشيد، و بعد از آن حضرت به فرزند گرامي اش امام حسن و پس از آن به امام حسين- عليهماالسلام- و بعد از او به بزرگترين فرزندان رسول خدا- صلّي اللَّه عليه و آله- واگذار نمود و مقداد بن اسود و زبير بن عوام را بر اين وصيت شاهد گرفت [3] .

فاطمه- سلام اللَّه عليها- براي هر يک از زنان پيامبر- صلّي اللَّه عليه و آله- و زنان بني هاشم دوازده اوقيه و براي امامه دختر ابي العاص مقداري را وصيت فرمود [4] . و براي ام کلثوم آنچه که در منزل داشت، وصيت فرمود و به او واگذار کرد [5] . سپس به


اميرالمؤمنين- سلام اللَّه عليه- سفارش کرد براي او تابوتي مهيا فرمايد. تابوتي که فرشتگان آن را به تصوير کشيده بودند و آن را براي علي- صلوات اللَّه عليه- وصف کرده بودند و فاطمه- سلام اللَّه عليها- آن را ديده بود.

و نيز وصيت فرمود: افرادي که به او ستم کرده اند در تشييع جنازه اش حاضر نشوند و بر او نماز نگزارند و اينکه بعد از وفاتش علي- سلام اللَّه عليه- با امامه دختر خواهرش زينب ازدواج نمايد تا اينکه در خدمت فرزندانش نيز باشد [6] .

و آنچه در برخي از کتب آمده ولي مورد اطمينان نيست اين است که وصيت فرمود که: اميرالمؤمنين- سلام اللَّه عليه- بيست و چهار ساعت را با همسر جديدش و بيست و چهار ساعت را با حسنين- عليهماالسلام- بگذراند. براستي که سيده ي زنان دو عالم فاطمه- سلام اللَّه عليها- آگاه بود به اينکه نفس اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه- آميخته به مهرباني و دلسوزي امام حسن و امام حسين- عليهماالسلام- شده، آن کساني که خداوند اسرار وحي مبين را در آنها به وديعه گذاشته و اينها را براي هدايت امت برانگيخته است و بر زن کريمه ي آل محمد- صلّي اللَّه عليه و آله- است که شريک سبط شهيد در دعوت الهي باشد. و همدردي او بر اينها پابرجاتر نيست از علي- صلوات اللَّه عليه- که به خاطر همدردي و ياري افرادي که در حجاز و يمامه هستند و تعهدي براي


سير کردن آنها ندارد، شب را در حال گرسنگي به صبح مي آورد. کسي که نسبت به ديگران چنين باشد چگونه نسبت به فرزندان خود که از نور قدس و تقوا متکون شده اند و از همه ي ناپاکيها منزهند، غافل مي ماند.

و از جمله وصاياي زهرا- سلام اللَّه عليها- به اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه-اين است که: وقتي بدن مبارکش را در قبر گذارد و خاک بر آن ريخت، بالاي سر او مقابل صورتش بنشيند، و قرآن زياد تلاوت کند و براي آن حضرت- سلام اللَّه عليها-دعا نمايد؛ چون آن لحظه، لحظه اي است که ميت محتاج بر انس گرفتن با زنده ها مي باشد [7] . و سفارش ديگر آن بانوي بزرگ اين بود که جز ام سلمه، ام ايمن، عبداللَّه بن عباس، سلمان، مقداد، اباذر، عمار و حذيفه کسي وفات او را نداند [8] .


پاورقي

[1] تاريخ المدينة/ سمهودي، ج 2، ص 152.

[2] تاريخ المدينه/ سمهودي، ج 2، ص 152 ابن جرير طبري در دلائل الامامة، ص 42، موافق با آن است مگر در برخي اسامي اش.

[3] من لا يحضره الفقيه/ صدوق، ص 418.

[4] دلائل الامامة، ص 42.

[5] مصباح الانوار، نسخه ي خطي/ شيخ هاشم بن محمد از علماي قرن ششم.

[6] مناقب/ ابن شهر آشوب، ج 2، ص 117. روضة الواعظين، ص 130.

[7] مصباح الانوار/ شيخ هاشم. کشف اللثام/ فاضل هندي.

[8] دلائل الامامة، ص 44.