بازگشت

اسامي و صفات فاطمه




رسول خدا- صلّي اللَّه عليه و آله- او را «فاطمه» ناميد و اين نام


از جانب خداي متعال به او وحي شد به زبان فرشته اي که به سوي او برانگيخته و به حضرت خبر داد که: چون فاطمه از علم سيراب گشته و شيعيان وي از آتش جهنم بدور هستند، لذا او را فاطمه نام بگذار و نيز خداوند متعال علم داشت که پيامبر- صلّي اللَّه عليه و آله- درميان قبائل مختلف ازدواج مي کند و اينها طمع در وراثت اين امر (نبوت و خلافت) بعد از نبي گرامي- صلّي اللَّه عليه و آله- مي کنند، به پيامبر گرامي اسلام وحي فرمود که دخترت را فاطمه نام بگذار تا اين قبائل، قطع طمع نمايند و بدانند که خداوند متعال امر خلافت را در ذريه ي وي قرار داده است [1] .

چنان که خداي جلّ شأنه از او خون را قطع کرد، پس در تمام مدت حياتش مشاهده نکرد چيزي را که زنها در زمان عادت و نفاس به آن مبتلا مي شوند، تا از تمام انواع پليديها و زشتيها پاک باشد و فضيلتي باشد براي کساني که طاهر و مطهرند و در رحم او رشد مي کنند؛ آنهايي که همراه و مباشر با خبث و قذارت نيستند، از اين جهت است که «بتول» ناميده شده است [2] . همانطور که در آسمان منصوره [3] ، حورا، صديقه ي کبرا [4] ، طاهره، زکيّه، ميمونه، رضيّه، مرضيّه [5] و محدثه [6] ناميده شده است. و به لحاظ دلسوزي و


مهرباني بسيار او به پدرش که از معرفت کامل او به رسول خدا و به حقيقت امر و شأن آن حضرت سرچشمه گرفته بود- معرفتي که اهل کمال از درک آن قاصرند- ملقب به «ام ابيها» شده است [7] .


پاورقي

[1] علل الشرايع/ صدوق، ص 70، باب 142.

[2] مصباح الانوار،.

[3] معاني الاخبار/ صدوق و در زيارت اميرالمؤمنين- عليه السلام- روز ولادت پيامبر- صلّي اللَّه عليه و آله- اين مطلب آمده است.

[4] مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 112.

[5] امالي/ صدوق، ص 353.

[6] مناقب/ ابن شهر آشوب، ج 2، ص 97.

[7] کشف الغمة، ص 139.