بازگشت

حضور حضرت فاطمه در مباهله




ر. ک: کامل، جلد اول، ص 360، در اين صفحه آمده است: مباهله از «بهل» است به معناي

نفرين و لعن کردن است و مباهله دو تن و يا دو دسته است که دعا و يا نفرين کنند يکديگر را

تا معلوم شود که کدام حق و کدام باطل است.

حضور حضرت زهرا عليهاالسلام در سال نهم هجرت، در مباهله ي با مسيحيان نجران، نشانه اي ديگر از معصوميت آن بزرگوار است.

خداوند به پيامبر اکرم صلي اللَّه عليه و آله مي فرمايد: «پس هر کس با تو در مقام مجادله برآيد درباره ي عيسي عليه السلام بعد از آنکه به وحي خدا به احوال او آگاهي يافتي بگو بيائيد ما و شما با فرزندان و زنان خود و با هم به مباهله برخيزيم تا دروغگو و کافران را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم». [1] .


در روايات اسلامي آمده است هنگامي که پاي مباهله به ميان آمد نمايندگان مسيحيان نجران از پيامبر مهلت خواستند تا در اين باره بينديشند. نتيجه مشاوره ي آنها اين بود که اگر پيامبر با جمعيت و جار جنجال به مباهله آمد با او مباهله کنيد و نترسيد و اگر با خاصان نزديک خود به ميعادگاه آمد بدانيد که او پيامبر خداست و از مباهله با او بپرهيزيد.

آنها چون به ميعادگاه رفتند ديدند پيامبر اکرم صلي اللَّه عليه و آله، حسن و حسين و علي و فاطمه عليهاالسلام را همراه دارد و به آنها سفارش مي کند هر گاه من دعا کردم شما آمين بگوئيد.

چون اسقفان، آن رخساره هاي روشن و مقدس، فاطمه، علي، و حسن و حسين عليهم السلام را در کنار رسول خدا مشاهده نمودند، به وحشت افتادند و گفتند اگر آنها خداوند را قسم دهند که کوهها از جا کنده شوند، دعايشان مستجاب مي شود، و به پيامبر صلي اللَّه عليه و آله پيشنهاد صلح دادند. [2] .


پاورقي

[1] قرآن مجيد، سوره آل عمران، آيه 61. ترجمه الهي قمشه اي. «فَمَنْ حاجَّکَ فيه مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالوا نَدْعُ اِبْناءَکُمْ و نساءَکُمْ و اَنْفُسَنا و اَنْفُسَکُم ثُم نبتهِلْ لَعْنَتَ اللّه عَلَي الکاذِبين».

در تفسير نمونه، جلد دوم، صص 443 و 440 آمده است: «مفسران و محدثان شيعه و اهل تسنن تصريح کرده اند که آيه مباهله در حق اهل بيت پيامبر نازل شده است». و در آيه ي فوق منظور از «ابِْناءَکُمْ» منحصراً امام حسن و حسين عليهم السلام هستند و «نساءَکم» حضرت فاطمه و منظور از «انفسنا» تنها علي عليه السلام بوده است. نويسنده تفسير کشاف که از بزرگان اهل تسنن است در ذيل آيه مي گويد: «اين آيه قوي ترين دليلي است که فضيلت اهل کساء را ثابت مي کند».

[2] ر.ک: تاريخ يعقوبي، جلد اول، ص 451، کامل، جلد اول، صص 360- 359 و سفينة البحار، جلد دوم، ص 179.