بازگشت

عدم ارتباط با نامحرمان




از گفتار و رفتار سرور زنان، صديقه ي طاهره عليهاالسلام به دست مي آيد که ارتباط زنان با نامحرمان بايد به حداقل برسد و به هنگام برخورد با نامحرم، پوشيده و با عفاف کامل باشند؛ به گونه اي که اين ارتباط، تحريک زا و تهييج کننده نباشد، تا عفت عمومي آسيب نپذيرد.

فاطمه عليهاالسلام فرمود: بهترين چيز براي زنان، عدم ارتباط با مردان نامحرم است، به گونه اي که مردي آنان را نبيند و آنان نيز مردي را نبينند.

به هنگام نياز و ضرورت برخورد با مردان نامحرم نيز، شايسته است زنان ما، همانند آن اسوه ي عفاف عمل کنند. آنچنان که حضرت زهرا عليهاالسلام پوشيده و در حجابي کامل به گونه اي که حتي قدمهايش نيز در لباسهايش پنهان شده بود، پا به مسجد گذارد و براي احقاق حق، گرچه کوبنده، ليکن از پشت پرده سخن گفت.

بايد ديد چه زناني در جامعه ي ما توانسته اند، در برخورد با مرد بيگانه از رفتار دختر پيامبر خويش، سرمشق بگيرند؟ آنان که در برخورد با نامحرمان و سخن گفتن با آنان، نه حرمت ايماني خويش را پاس مي دارند و نه از پوشش کامل و خوبي برخوردارند؟! با اين وضع آيا مي توان پيروي از آن تجسم عفاف ملکوت را ادعا


کرد؟

از حضرت زهرا عليهاالسلام مي پرسند: چه هنگامي زن به خداي خويش نزديک تر است؟ پاسخ مي دهد: هنگامي که در اندرون خانه است.

اين سقوط زن نيست که در خانه بماند، بل از ديدگاه حضرت زهرا عليهاالسلام معراج زن و اوج پرواز اوست. چه اين که در خانه ماندن زن، آبادي و جريان درست زندگي خانوادگي و ارضاء عاطفي رواني شوهر و فرزندان را از يک سو و کاسته شدن زمينه ي بسياري از مفاسد اجتماعي را در پي دارد.

ليکن، در سايه ي حضوري بي پرواي زن در محيط بيرون، گذشته از اين که محيط خانه روبه خرابي مي گذرد و شوهر و فرزندان، پناه خويش را از دست مي دهند، جامعه و محيط بيرون، نيز آلوده مي گردد. و اين چيزي نيست که نيازمند اثبات باشد. اگر چشم بر واقعيت ها نبنديم، واقعيت خود گويا و نمايان است.