بازگشت

احترام فاطمه به يك نوشته از وصاياي پيامبر




شيخ جليل ابوجعفر طبري در کتاب «الدلّائل» به سند خود از ابن مسعود نقل مي کند: مردي به محضر فاطمه (س) آمد و گفت: اي دختر رسول خدا آيا چيزي از رسول خدا (ص) براي خود شما يادگار مانده که مرا از آن بهره مند سازي؟

فاطمه به کنيز خود فرمود: آن جريده (لوح نوشته شده) را بياور، کنيز به جستجو


پرداخت و آن را پيدا نکرد، فاطمه (س) به او فرمود:

وَيْحَکِ اُطْلِبيها فَاِنَّها تَعْدِلُ عِنْدِي حَسَناً وَ حُسَيْناً

: «واي بر تو، آنرا پيدا کن، که در نزد من مانند حسن و حسين (ع) ارزش دارد».

کنيز به جستجو پرداخت و سرانجام آن را در ميان خاکروبه ها پيدا کرد، که هنگام جارو کردن خانه، مفقود شده بود، آن را نزد فاطمه (س) آورد، در آن نوشته بود:

«رسول خدا (ص) فرمود: «از مؤمنان نيست کسي که همسايه اش از آزار او در امان نباشد، و هر کس به خدا و معاد معتقد است، به همسايه اش آزار نمي رساند، هر که به خدا و معاد ايمان دارد، سخن نيک بگويد يا ساکت شود، خداوند دوست مي دارد، کسي را که خيرانديش و بردبار و خويشتن دار است، و دشمن مي دارد هر که را که دشنام دهنده و بدزبان و بي شرم و بسيار سؤال کننده و اصرارکننده در سؤال باشد، زيرا شرم و حيا از ايمان است و ايمان در بهشت مي باشد، ولي دشنام از بي شرمي است و بي شرمي در آتش است». [1] .


پاورقي

[1] بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحيمِ- قالَ مُحَمَّدٌ النّبِيُّ (ص): لَيْسَ مَنْ الْمُؤْمِنيِنَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنَ جارُهُ بَوائقَهُ، وَ مَنْ کانَ يُؤْمِنُ بِاللَّه وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلا يُؤْذي جارَهُ، وَ مَنْ کانَ يُؤْمِنُ بِاللَّه وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْراً اَوْيَسْکُتُ، اِنَّ اللَّه تَعالي يُحِبُ الْخَيّرَ الْحَلِيمَ اَلْمُتَعِفّفَ وَ يَبْغُضُ الْفاحِشَ الْبَذّاء اَلسَّئالَ الْمُلَحِّفَ، اِنَّ الْحَياءَ مِنَ الْاِيمانِ وَ الْايمانُ مِنْ الْجَنَّةِ، وَ اِنَّ الْفُحْشَ مِن الْبَذاء و البّذاء في النّار.