بازگشت

تشريفات ولادت




زهراي عزيز، خوب شد زنان قريش نيامدند. با نيامدن آنان چهار زن بهشتي و ده حوريه بهشتي براي خدمتت آمدند.


راستي مگر مي شود قابله ي مادر ائمه معصومين عليهم السلام زنان آلوده به گناه باشند. قابله ي تو بايد ساره و آسيه و مريم و کلثم باشد. خدمتکار مادر زينب و کلثوم بايد حورالعين باشند.

قابلگي همسرش، اميرالمؤمنين عليه السلام را هم زنان مکه لياقت نداشتند. خداوند فاطمه بنت اسد را به کعبه دعوت کرد و در حال ولادت علي عليه السلام صاحب خانه از او پذيرائي کرد تا لنگر زمين و آسمان و قلب عالم امکان به دنيا آمد.

قابله ي حسين فرزندش نيز از بهشت آمد. خداوند «لعيا» را براي قابلگي حسين خدمت زهراي مرضيه عليهاالسلام فرستاد.

مادر عزيزم، نه فقط خداوند قابله ي تو را از بهشت فرستاد، بلکه آبهاي دنيا نيز لايق تو نبود که در لحظات اول ولادت با اعضاي طيب و طاهر تو تماس بگيرد، که با آب کوثر به وسيله حورالعين با دست آسيه بنت مزاحم تو را شستشو دادند. حتي اولين لباس تو نيز از بهشت بود. تو را با پارچه ي بهشتي خوشبوتر از مشک عنبر و سفيدتر از شير پوشانيدند.

مادرجان، اولين کساني که با تو سخن گفتند و تو با آنان تکلم نمودي همان زنان بهشتي و مادرت خديجه بودند. قبل از تکلم با آنان شهادتين گفتي، و بعد به آنان سلام کردي. سلام تو در آنان چنان اثر گذاشت که همه به تبسم در آمدند.