بازگشت

حضرت ابراهيم و هاجر، نمونه ي سائحان و سائحات




هاجر همسر حضرت ابراهيم (ع) نمونه ي سائحات بود که از مصر به قدس و از قدس به مکه مهاجرت کرد، همچنانکه شوهرش حضرت ابراهيم (ع) از «اور» بابل به کوفه و از کوفه به کربلا و از کربلا به مسجد قدس و از مسجد قدس به مکه مهاجرت کرد و اظهار داشت: «اِنّي مُهاجِرٌ اِلي رَبّي» [1] (من به سوي پروردگارم مهاجرت مي کنم) و از اين رو حضرت ابراهيم را «عابر» و خانواده اش را «عبرانيان» و همسرش را «هاجر» لقب داده اند.

هاجر با ايماني استوار همراه با همسرش حضرت ابراهيم به سوي خدا


مهاجرت کرد و چون به مکه رسيد، حاضر شد در راه خدا رنج دوري از شوهر و خانه و کاشانه را تحمل کند و در عين توکل به خدا، در جستجوي آب براي رفع تشنگي فرزندش اسماعيل به سعي ميان دو کوه صفا و مروه پرداخت و شهيد زنده اي را در دامن خود پرورش داد که حاضر شد خود را در راه خدا قرباني کند و خداوند در مقابل، خانه و دامن اين مادر شهيدپرور را به خانه ي خود پيوست و آن را جزء طواف قرار داد، بطوريکه طواف بر گرد خانه ي خدا بدون حجر اسماعيل (دامن پرورش دهنده ي اسماعيل) قبول نيست. [2] .


پاورقي

[1] عنکبوت/ 26.

[2] تحرير الوسيله ي امام خميني، ج 1، ص 433.