بازگشت

دوران آبستني




کم کم آثار آبستني در خديجه هويدا گشت. آن بانوي شريف و فداکار از آن روز، تا حدي از غم و غصه تنهايي نجات يافت و با کودکي که در شکم داشت انس گرفت.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: هنگامي که خديجه با رسول خدا ازدواج


کرد زنان مکه با وي قطع رابطه نمودند، به خانه اش نمي رفتند و سلام و عليک نمي کردند. مراقب بودند کسي به خانه اش رفت و آمد نکند. بانوان اشراف، خديجه را تنها گذاشتند و با او انس و الفت نمي گرفتند، و به همين جهت ناراحت و اندوهناک بود. کم کم با تنهايي خو گرفت. ولي هنگامي که به فاطمه (عليهاالسلام) آبستن شد از غم تنهايي نجات يافت و با کودکي که در شکم داشت راز و نياز مي کرد و خوشنود بود.

جبرئيل براي بشارت محمد صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم و خديجه فرود آمد و گفت: يا رسول اللَّه! بچه اي که در رحم خديجه مي باشد، دختر ارجمندي است که نسل تو از وي بوجود خواهد آمد. او مادر امامان و پيشوايان دين است که بعد از انقطاع وحي جانشين تو خواهند شد.

پيغمبر اکرم بشارت پروردگار جهان را به خديجه ابلاغ نمود و بدان نويد فرحبخش دلش را شاد گردانيد. [1] .

خديجه اي که براي ترويج توحيد و خداپرستي از همه چيزش گذشت و به هر محروميت و فشاري تن داد، ثروت بي پايانش را وقف اين هدف مقدس نمود، دوستان و رفقايش را از دست داد، محمد (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) و هدف بزرگ او را بر ما سوي اللَّه ترجيح داد، وقتي از زبان رسول خدا مي شنود که خدا چنين سعادت بزرگي را نصيبش کرده که پيشوايان معصوم دين از او بوجود مي آيند، دلش لبريز شادماني و سرور ميگردد و حس فداکاري او بيشتر تحريک مي شود و با خداي خويش و طفلي که در اندرون دارد مأنوس مي گردد.


پاورقي

[1] دلائل الامامة ص 8.